Bronny Ware stelde de vraag waar mensen spijt van hebben. Tijdens een freewrite sessie kwam ik juist op het tegenovergestelde uit. In deze blog neem ik je mee in Reverse Vision Boarden.

Je laatste dagen zijn ingegaan. En je kijkt terug op je leven.

Wat wil je dan kunnen zeggen? Waar wil je dan juist NIET op terugkijken met spijt.

Wat wil je kunnen zeggen, dat je wél gedaan hebt.

Wie wil je zijn geweest..?

Het is alsof je een vision board in reverse doet.

Waar je bij een vision board een visie voor de toekomst gaat bepalen, samenstellen. Je doelen, je dromen, je passie, je verlangen bij elkaar sprokkelt en op een board samenbrengt. Te kijken naar wat je wilt doen, wat je al doet, en waar je nog in wilt groeien.

Kijk je bij een reverse vision board terug. En laat je antwoorden ontstaan op de vraag:

Tijdens een freewrite sessie kwam deze  stelling spontaan naar voren: ‘Als ik op mijn stefbed lig dan wil ik kunnen zeggen dat…’

Bij zowel het schrijven als het teruglezen van de antwoorden voelde ik elke zin. Het was geen wens of verlangen meer. Het was alsof ik als mezelf op mijn sterfbed lag, en vertelde waar ik trots op ben. Zo trots op de weg die ik heb gelopen, wat ik heb ondernomen en wat ik los heb gelaten. Waar ik voor gekozen heb.

En geeft me een reminder.

Wanneer ik badder in een sopje van zelftwijfel ik kan kijken naar de zinnen die ik heb opgeschreven. En dan weet ik: Ja daar doe ik het voor, daar wil ik het voor doen. Daar kies ik voor.

Ik ga niet alle antwoorden delen, want het voelt als een soort magisch testament voor mezelf. Een testament of een memoire over wie ik werkelijk wil zijn geweest. En voor mij heeft het teruglezen van de antwoorden, al veel in beweging gezet. Ik werd me bewust van ‘wat zijn we nu eigenlijk allemaal aan het doen’, en ook de vraag  ‘wat ben ík nu eigenlijk allemaal aan het doen’.  Het laat me stil staan, mijmeren, verwonderen, confronteerde me.

En tegelijk voelde ik op een bepaalde manier een verzachting, een soort toestemming naar mezelf toe. ‘Doe maar op die manier, je kunt het wel’.

Het gevoel wat ik er bij krijg kan ik moeilijk omschrijven en dat geeft ook niet want: Ookal voel ik het op een bepaalde manier, wil nog niet zeggen dat jij precies hetzelfde voelt of moet voelen.

Misschien denk je zelfs wel, What the F is dit voor oefening..?! En vind je de oefening wel helemaal niks, kan ook.

Ik wil je uitnodigen om de oefening te gaan doen, en te ontdekken wat voor inzichten je krijgt.

Ik zal de instructies met je delen.  Niks moet, alles mag. Kijk eerst of de oefening je aanspreekt. Zo ja, dan ga je de oefening doen. Zo nee, dan doe je de oefening niet.

Simpel, Ja of Nee of later. Het kan allemaal.

• IK HEB DE MOED GEHAD OM TE GENIETEN VAN MIJN EIGEN BESTAANSRECHT
• IK MIJN LEVEN INTENS LEEFDE
• IK HEB DE MOED GEHAD OM ER AAN TE WERKEN DAT IK TOEGANG HEB TOT INTENS LIEFHEBBEN, WAT MIJN GRONDRECHT IS. ZOWEL NAAR MEZELF ALS ANDEREN.

En nu jij

En ik kan me ook voorstellen dat dit een spannende oefening is om te doen.

Dus wil ik je nog even zeggen:

Een reverse vision board is ook als begeleide trancereis te doen.

Wil je deze onder begeleiding doen, stuur me dan een bericht en dan plannen we een afspraak.

De oefening heeft een intro, en gaat daarna over in het antwoorden van de stelling.

Laat die stelling voor nu nog even los, want je brein is waarschijnlijk al allerhande antwoorden aan het bedenken. En we gaan niet met je rationele, logische nadenkende brein werken. 

De oefening duurt ongeveer 20 minuten tot een half uurtje dus zorg dat je in die tijd niet gestoord kunt worden. Ga ergens op een fijne plek zitten.

• Pak een notitieblok, een schrift, of blanco a4’tjes .. Wat je maar wilt.
• Zet je timer, en ga 10 minuten schrijven zonder te stoppen met schrijven.
  Blijf schrijven ook als je even niks weet, en je hoort jezelf denken dat je niks meer weet.
  Dan schrijf je op dat je niks meer weet. Ga niet corrigeren of opnieuw schrijven
• Na die 10 minuten, zet je de timer direct weer aan en schrijf je door en geef je antwoord op de vraag: “als ik op mijn sterfbed lig dan willen ik kunnen zeggen dat…’
• En blijf dan schrijven, alle antwoorden en gedachten, woorden, zinnen en beelden die in je opkomen. Niets is te gek, alles is beter.
• Blijf die volledige 10 minuten schrijven, schrijven, schrijven. Antwoorden, Antwoorden, Antwoorden.
• Als de 10 minuten voorbij zijn, neem je even afstand van het papier.
• Loop een rondje, ga naar de wc. Zet je favoriete muziek op en beweeg.
• En ga lees daarna terug wat je opgeschreven hebt.
• Optioneel: Sta een stil bij wat er bij jou gebeurd tijdens het lezen. Welke gedachten komen er in je op, wat voel je in je lichaam, voel je ergens spanning, of opluchting, of….? Zijn je gedachten dwingend, lief, vol zelftwijfel, enthousiast, of….?  Allemaal signalen 🙂 

Als je de oefening hebt gedaan en je wilt daar iets over delen, voel je dan vrij om hieronder een comment achter te laten. Ik ben namelijk heel benieuwd wat het met je gedaan heeft. Én ook als je het helemaal niks vond om te doen, dan ben je welkom om het te delen.

Je mag me ook altijd mailen op anouk@anoukwijnen.nl, of vul het contactformulier in.